hala hayatta olanin yasini tutuyorum. kimse görmüyor artik beni. kendi sesime yabanciyim konustugumda. dakikalar geçiyor, günler geçecek. yenildim umutsuzluga. nereye gidecegim? ne yapacagim? gitsem gelecek benimle yasim. ne diyecegim? nasil yürüyecegim? nasil konusacagim? dün topladim bavulumu, bugün geldim istanbula. kimseyi tanimiyorum, özlediklerim ardimda. kalbim... agir kabul edemediklerimi, her birini, biliyorum. istemediklerimi görüyorum. bakamiyorum yine de ardima. duraksamadan yürüyorum aksi yöne.

gri bir oda var,
kapisinda duruyorum.
girdim içeri.
simdi kapiyi bulamiyorum...

in english:

I am still mourning for the one who is alive. no one sees me anymore. I sound a stranger when I speak. moments are passing, days will pass. I am defeated by hopelessness. where will I go? what will I do? My mourning will come with me, even if I go. what will I say? how will I walk? how will I talk? yesterday I packed my bags, today I arrived in Istanbul (,for the first time. but at the same time I am here for three years). I know no one, the ones I yearn for are behind me. my heart... heavy. I know the things I cannot accept, each and every of them. I see things I don't want to. still I cannot look behind. I am walking in the wrong way, without stopping.

there is a grey door.
right in front of me
I entered in.
now I cannot find the door...